یک ماه در شیراز ماند و سپس به تهران بازگشت؛ تا اینکه خبر رسید لطفعلی‌خان بر کرمان چیره عکس آقا محمدخان قاجار شده‌است. کرمان برای ۴ ماه محاصره شد؛ تا اینکه شخصی از داخل شهر دروازه را بر او گشود. در آنجا دست به کشتار مردم شهر زد و تعداد زیادی را کور کرد. دیری نپایید که خبر دستگیری لطفعلی‌خان زند در بم به او رسید. وی ابتدا خان زند را شکنجه و کور کرد و سپس دستور داد او را به تهران بفرستند.
- دیری نپایید که خبر دستگیری لطفعلی‌خان زند در بم به او رسید.
- ابتدا قره‌باغ را تابع خود کرد و سپس مسیر تفلیس در پیش گرفت.
- آقا محمدخان قاجار که شمال ایران را یک دست کرده بود، تنها دغدغه‌ای که داشت از بین بردن لطفعلی خان زند بود.
زمانی كه برای سركوبی جعفر خان زند از تهران به سمت شیراز می‌‌رفت باباخان ) فتحعلی شاه ) را با پنج هزار سوار جهت سركوبی تقی خان به یزد فرستاد كه البته پس از چندی محاصره، وی از آقا محمد خان اطاعت نمود و از طرف ایشان حكومت تقی خان تنفیذ گردید. آغامحمدخان قاجار یکی از بی رحم ترین شاهان ایران است. درست زمانی که حکومت زند به پادشاهی وکیل‌الرعایای ایران دوران شکوه و آبادانی خود را می‌گذراند در طایفه ترکان و ایل قاجار فرزندی در دامان مادری مقتدر پرورش می‌یافت که او را برای حکومتی جسورانه رشد داد. جیران پس از مرگ محمدحسن خان همسرش، انتقام او را به فرزندش آغامحمدخان سپرد و او را سفارش کرد تا آخرین فرد زند را در ایران نابود کند و آغامحمدخان چه خوب سفارش مادر را گوش سپرد و فجایعی در تاریخ آفرید که هرگز از یادها نخواهد رفت.
حمله روسیه به قفقاز[ویرایش]
نظریه آدلر و روانشناسی سیاسی آقامحمدخان قاجار-از همه چی
آن‌ها نظر شاه را نسبت به خود جلب می‌کردند و از این طریق، مواجب بیشتری را به خود اختصاص می‌دادند. ایجاد چنین موقعیت‌هایی برای زنان در حرم‌سرا سبب تحریک حسادت و رقابت بین آن‌ها می‌شد. این رقابت‌ها حرم‌سرا را به صحنه‌ای برای نزاع زنان تبدیل می‌کرد. زنانی که از شاه فرزند داشتند، جایگاه بالاتری را دریافت می‌کردند. درشرق میدان ارگ نیز برج آغا محمدخانی را بنا كرد كه آن را در زمان ناصرالدین شاه خراب كردند.
کاخ آقا محمدخان قاجار گرگان
(۱۴) عضدالدوله، سلطان‌احمدمیرزا، تاریخ عضدی، به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران، بابک، ۱۳۵۵ش، ص ۷۹، ۱۳۹، ۱۴۴. (۳) بامداد، مهدی، تاریخ رجال ایران، تهران، زوار، ۱۳۴۷-۱۳۵۰ش. بامداد، مهدی، تاریخ رجال ایران، ج۱، ص۲۵۴، تهران، زوار، ۱۳۴۷-۱۳۵۰ش. عضدالدوله، سلطان‌احمدمیرزا، تاریخ عضدی، ج۱، ص۱۴۴، به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران، بابک، ۱۳۵۵ش. شاید بلندپروازی‌های جاه‌طلبانه‌اش به سوی دستیابی به قدرت و شوکت شاهان صفوی و نادرشاه افشار، انگیزه وی در این کار بوده است.
او در سیزده سالگی جزء بهترین تیراندازان قشون محمدحسن خان بود و فرمانده دستهٔ تجسس یا طلایه‌دار قشون پدرش گردید. وی با آن سن اندک، شجاع و بااراده بود و از مرگ ترسی نداشت. او فردی بسیار کتابخوان بود و حتی شب آخر عمرش نیز این عادت را ترک نکرد. دشمنانش خواجگی و بیکاری اش را دلیل کتابخوانی اش می‌دانستند، ولی او حتی در جنگ‌ها نیز کتابخانه شخصی اش را با خود حمل می‌کرد. همچنین سال‌ها به تحصیل علم فلسفه نزد شیخ علی تجریشی پرداخت. وی به زبان‌های فارسی، ترکی، عربی و روسی مسلط بود و به زبان فرانسه آشنایی داشت.